göçebe

sakallarımı nehirlere sürttüm de geldim

şapkamı hiç çıkartmadığımdan
kirlenmiyor kafam diye düşlüyorum  

battaniyeler göt cebimde 

trenler bu kadar hızlı giderse
balonlar dibe çöker
biraz biraz yürüyoruz
çaydanlığın sapı sıcak
üzümün çöpü kuru
sonbaharda dallar döküldü gövdemden
şimdi titrek bir hayvan geçiyor puantiyeli
eski bir fotoğrafı görme şaşkınlığı saplı gözlerimde
bir kedi tedirginliğinde dudakların
öpmüştüm onları
söktüm bütün harabeleri göğsümden
ömürlerine ömür katan bütün kelebekleri
yalnızlığa yürünen ayak sesleri
o kadar gürültülü ki duyamıyorum
ben yine atlarımı bağlıyorum

Umut Şiiri

Kelimelerin üstüne basmışım bir kış gecesi düşmemişim
Dikenleri batmış baharın sağlı sollu gömleğim yırtılmış dikmemişim
Sağlam bir yumruk yemişim güneşin alnında sallanmış devrilmemişim
Kök salmış yaprak dökmüş direnmişim
Koca bir yıl böyle geçmiş de kırılmamış umutlarım

rüya

daha uyanmadım o ince rüyadayım hala

işlek bir hançer parlıyor şakaklarımda acele etmiyorum 

gömleğimi söküyorum bu ellerimle 

düşen yaprakları toplayıp yollar yapıyorum şeritsiz

yalnızlığımı örtecek battaniyeler ıslak 

üşüdükçe aklıma gelenler dünyanın kabına sığmıyorlar

bir dağın kıvrımları gibi sivri yanlarım

kumbaramı getirin bana hisleri biriktireceğim 

çektiler ya perdeleri bitti bölüm 

her yükselişin bir de düşüşü var

işte bu gözlerle gördüm 

bir ateş yakın yoksa kör olacağım 

gördüklerim görmediklerimle savaşırsa kaybederim 

dumanla haberleşiyoruz görüyorum

kuşlar yuva yapmış gönlüne 

bırak onları şapkamda besleyeceğim 

duyduklarım duymadıklarıma anlatsın 

gitmekle gelmek arasındaki farkı bilmiyorum 

huzuru şuramda biriktirdim bir nefes çek 

ben daha uyanmadım o ince rüyadayım hala