Umut Şiiri

Kelimelerin üstüne basmışım bir kış gecesi düşmemişim
Dikenleri batmış baharın sağlı sollu gömleğim yırtılmış dikmemişim
Sağlam bir yumruk yemişim güneşin alnında sallanmış devrilmemişim
Kök salmış yaprak dökmüş direnmişim
Koca bir yıl böyle geçmiş de kırılmamış umutlarım

rüya

daha uyanmadım o ince rüyadayım hala

işlek bir hançer parlıyor şakaklarımda acele etmiyorum 

gömleğimi söküyorum bu ellerimle 

düşen yaprakları toplayıp yollar yapıyorum şeritsiz

yalnızlığımı örtecek battaniyeler ıslak 

üşüdükçe aklıma gelenler dünyanın kabına sığmıyorlar

bir dağın kıvrımları gibi sivri yanlarım

kumbaramı getirin bana hisleri biriktireceğim 

çektiler ya perdeleri bitti bölüm 

her yükselişin bir de düşüşü var

işte bu gözlerle gördüm 

bir ateş yakın yoksa kör olacağım 

gördüklerim görmediklerimle savaşırsa kaybederim 

dumanla haberleşiyoruz görüyorum

kuşlar yuva yapmış gönlüne 

bırak onları şapkamda besleyeceğim 

duyduklarım duymadıklarıma anlatsın 

gitmekle gelmek arasındaki farkı bilmiyorum 

huzuru şuramda biriktirdim bir nefes çek 

ben daha uyanmadım o ince rüyadayım hala

Dünya Dönüyor

Bütün hayatlar sadece küçük bir tekrarlar sergisi. Hangi kapıdan girersen gir yeni bir tekrarın giriş cümlesine ayak basıyorsun. Bütün uykularımdan uyandığımda o küçük çemberin ortasında çaresizce korkarak yeni bir kapıya uzanma isteği bile bile bir tekrara daha girme arzusu bitmiyor. Umutsuz değilim. Daha az şey bilmek isterdim o kadar. O kapılar tükendiğinde tek bir çıkış var. İki gerçekten biri. Kimileri için zamanın başlangıcı kimileri için zamanın sonu. Milyonlarca çemberin içinde sıkışıp kalmış hayatlar topluluğu dünyanın tanımı bu. Tekrar tekrar ve tekrar. 

Batık

Bir çamaşır ipine asılı duygularım koptu kopacak 

Kirpileri düşünüyorum 

Hiçleri anlamlandırıyorum küllü yapraklarda 

Fotoğraflar yoklar 

Bir silgi verin bana anıları sileceğim

Karanlık odalar birikiyor tam şuramda 

Mumlara üflediler gördüm 

Demirleri eritti saçların 

Soğuk çok derin kumbaramda biriktirdim 

Dağları anlıyorum onlar umursamaz 

Hepsinin köküne kibrit suyu da sıktım 

Tarihler çok karışık ama çalışıyorum 

Bankamatikler hüzün taşır kimi zaman 

Bindiğin dalı kestiklerinde anlarsın 

Bir şarkı var uzun zamandır 

Sözlerini cebimde taşıyorum

Evet dikensiz bir yolda yürümenin anlamı yoktur

Şaşkın

Şaşırt beni ihtiyacım var 

Kaybettim çünkü

Kazandıklarımı unutmalara yatırdım

Öğrendim unutmak diye bir şey yok

Alışmalara yatırdım tüm öğrendiklerimi 

Duvarlarıma duvarlar ekledim bilmiş tuğlalarla 

Umudun katiliymiş meğer 

Oysa umut etmek yaşamaktır

Şaşırt beni ihtiyacım var

Kaybettim çünkü 

Kayıp

Parmak uçlarımda yürümem gereksiz 

Nefesini hissettiğimde yanağımda

Kanatlarını çırptığını bilmem gerek 

Seni sevdiğimi kuşlar anlatsın kuşak kuşak konuşamam 

Düzelttiğim çarşafları dürüp kaldırdım çiçekli 

Geceleri kustuğum şiirleri 

Gündüzleri saklayamam artık

Atlara binip gitmedin ki 

Trenlere koşayım 

Yolu bulmaya ihtiyacım yok 

Yolculuğun kendisi önemli olan 

Bulmak için önce kaybolmak gerek

Karahindiba

Gerçekler çarparken yüzüme
Kılımı bile kıpırdatmıyorum
Plastik çiçekler geçiyor solumdan
Yıkılmış duvarlara çizdiklerin
Yeni bir şey doğurmuyor
Hayatta kalan parçaları biriktiyor baykuşlar
Bütün elini açık oynadın
Blöfünü görüyorum
Ben konuşursam kartlar açılır
Eğer duyguların camdan yapılmışsa
Göğüs kafesime hükmedemem
O elinde tuttuğunu bıraksan diyorum
Üflesem uçacak hislerin var
Sırtımı dayadım bir denize
Dalgalar boyumu aşıyor
Boğulmaktan korkuyorum

Şipşak

Miskin bir dönme dolap dönüp duran
Tek bir yaprağım var senin için
Buzul çağlardan gelen
Küresel ısınmaya direniyoruz

Adaletin kılıcı tepende sallanıp duran
Boyumun ölçüsünü aldım
Terziler söküklerimi dikiyorlar
Yamalanmamış birini gösterin bana

Bozuk bir kaset hep aynı şarkıyı sarıp duran
Kadrajımda hiç bilmediğim bir sen
Ne güzel fotoğraf olurdu
Ah bir de kıpırdayıp durmasan

Bataklık

Bir bataklıktan kurtulmanın tek yolu bir yerden tutunmaktır. Tutanmak da yetmez ya onu çekmelisin ya da o seni çekmeli. Birbirine tutunarak bir bataklıktan çıkamazsın. Kendi başınasındır. Debelenmekten başka bir şey gelmez elinden, debelendikçe daha da dibe batarsın. Battıkça daha çok debelenirsin, lanet bir döngüye girersin. Boğazına kadar boka batana kadar bu böyle devam eder. Yapacak bir şey kalmadığında elinde kalan tek şey çaresizliktir. Çaresizlik başladığında kabul de başlar tamamen boka batacağını kabul etmek. Kabul et bu hikaye koca bir bataklık sadece batacağın anı bekliyorsun.

Saklambaç

Çocukken oynadığım en iyi oyun saklambaçtı
Şimdi hüznün kaplanları saklı kaburgamda
Tellerine dokundun zamanın
Çaldığın şarkı hangi diyardan
Bu melodi bütün tozları bir araya getiriyor
Üfleyip kurtulamazsam
Sokak lambalarını yaksınlar
Üşüyen ayaklarına battaniye sarmadın biliyorum
Uyuşmuş kollarla bedenini saramam
Uyuşmuş ellerle ellerini tutamam
Seçtin ve sayfasını çevirdin hayatın
Kuşe kağıda fiyakalı cümleler yazılmaz
Yine de bazı izleri yok etmek için yok olmak gerekir
Mutsuzluğun yalnızlığına karışınca anlayacaksın
Güzel günleri hatırlamak için sebep gerekir
Kötü günler her zaman tırmalar insanı

Domino

Felaketler domino taşları gibi üstüme devriliyor
Ben kedi yavruları seviyorum
Her şey o kadar lekeli ki
Parmak izlerinden kurtulamıyorum
Benim düşlediğim geceler hep yarım kalır
Gündüzler dudaklarımın kenarından akıp giderken
Pastada bir mum da eksik olsun
Sarhoşken zırhı çözülen denizler var
Ben dizlerimin bağını çözemiyorum

Oda

Parçalanmış dumanlar salınıyor 

Sesler biçim biçim yıldızların altında

Giyotinler dudaklarımızda

Öpüştükçe güçlenen eller

Hikayeler anlatmıyor

Pencerelerini kapat gözlerini de 

Bu göreceklerin yalan ile gerçeğin el ele tutuşması

Kötü sonlar güzel gecelere sahip 

Ciğerlerin kapkara dumandan değil

Aklın kupkuru bir yaprak 

O köşeden bu köşeye 

Ben yola çıkıyorum 

Göçemeyen kuşlar gibi telaşlı 

On binlerce suret geçip gidiyor

Gökyüzü sessiz parlak huzurlu 

Yeryüzü alçak hain yalancı

İyi bir taraf yok yoklama kalbini

Kirpiklerine oturmuş taşlar yerine 

Duvarıma bir taş daha ekledim bugün

Zamanı dört parçaya bölüp dağıttım

Çaldığın her şeyi bir sandığa yükle 

Sahip oldukların midende 

Yenilir yutulur şey değil 

Gitmek en çok bana yakışır