Durdurulamayan Homurtular

Zamanı bükmek isteyen bütün ahmaklar
Ona boyun eğdiler faydasız çarelerle
Çember daraldıkça ona aşık olmak daha kolay
Sonunda düz pürüzlü bir çizgi geriye kalan
Siz bilmezsiniz pürüzsüz olan her şey yalan

Hayat dediğin çember orasına burasına batar insanın
Evet zamanla alakası yok bunların
Benim küçük hasta burnum
Çok güzel kokular duydun
Zamanı da koklayabilir misin?

Çamurdan Bebek

Yanlışlarım doğruları götürüyor 

Hayallerim ormanın ortasında tütüyor
Isıtmak için çok uzak
Boş sandalyelerde hayalet hikayeleri
Karanlığın vicdanımla ilgisi yok
Kırdığım kalpler cam kavanozda ince
Kayıp giden yataklar boşlukta asılı

İlk önce bacaklarım üşümüştü 
Araladığında tül perdeleri
Denize açılan balkonunda 
Çiçekler ektim başından aşağıya 
Koca bir hüznün ağırlığında 
Yıkılmanın her halini ezberledim yıktıklarımda
Sokak lambaları hiç sönmüyor.

sırasıyla düğmeler

hiçbir şey yapmamak ile meşhurum
gömdüğüm taşlara toprak atıyorum taze
öküzün boynuzunda düşüncelerim
demirleri kesmek için testere

duvarlara balyoz gerek

ben tekrarları çiviliyorum
geri dönmeme düğmesi nerede bulamıyorum 

geçmişin teneke kutularını
ardına bağlayan benim
bakma sağa sola
dans et sesleriyle
o kadar yağmur yağdı ki
sayısını ben de bilmiyorum
akan sular bana bir gömlek getirmiyor
okuduğum kitaplar başka bir hikaye
arama boşuna
cevaplar şişelerin içinde mi sanıyorsun
akdenize bıraktım ben
saksıları sonsuza dek sulayabilirim
ölü ve sevimli kadınlar için
ama lacivert gömlekleri hep fikret giyer