Vagon

Çingeneler saklıyor sırlarımı
Dans ederken akan sularda
Penceremin önüne düşen yapraklar
Yalan söylemezler
Hüzünlü bir ses duyarsan yargıla beni
Yaralarıma basa basa
Sonra kutsa dudaklarınla
Açık bir gökyüzü bırak ardında
Doğdum gördüm duydum yaşadım
Bütün çıtırtıları konuşmadım
Herkes bilir
Ben hep eski trenlerle giderim

Arayış

Vicdanımda saklanan kadınlar var
Hikayeler geçiyor dizlerimden kıramıyorum
Topluma faydalı bir şifonyer aldım ben onun yerine
Hüzünlü bir çekmeceden her sonuç çıkabilir
Bunu gerekli yerlere bildirin
Ben acıları paketliyorum süslü taşlarla
Saatin bir önemi yok
Zamanla alakalı bütün sorunları kaplumbağalara devrettim
Kırılan aynalara basarak geçiyorum bütün suretleri
Duvarlar ıslak
Izdırabın bir çok çeşidini gördüm başka odalarda
Şişeler bitiyor mumlar sönüyor her zaman
Çırpınışlara aranan çözümler için iç cebine bakabilirsin
Şapkadan her zaman tavşan çıkmıyor
Miden ağzına geldiğinde anlayabildiğin şeyler var
Güzel kokular yaktım ben
Sıcak kucaklarda aranırdı aşk o zamanlar
Saçlar örmüşsün bugün kırmızı
Kalbimde çekilen kılıçlar var
Korkuluklar dikildi beyin hücrelerime
Sinir uçlarım buz tutmuş
Uçan atlar kovalıyor özgürlüğü beyaz
Eğer yoksan kendini kaybedebilirsin
Bu sartre'yi omuzlarıma yükler
Sen yine çantanı alırsın

İz

Atlar kurtulmuş eğerlerinden

Ben oturdum 

Salınmak geliyor içimden salıncaklarda

Koşmak için yorgunum 

Unutamadığım çam ağaçları var 

Güller diktim dikenleri çıkmadı 

Bir kaç hayvan gömdüm sonra ben 

Feleğin çemberi ne uzun geç geç bitmiyor

Ben oturdum saçlarını örüyorum güneşin

Alevler saçarak gövdeme 

Denizlerden de geçtim ben 

Boğuldum kıvır kıvır dalgalarında 

Kum saatleri devriliyor ardımdan

Ben oturdum tütün yaktım biraz 

Değişik ideolojili çimlerde uzandım 

Sulu baharlarda tuzlu 

Trenlere baktım hemen 

Apartman girişlerine dikkat edin 

Sigara içen kadınlar olabilir

Dumanlı hava yolları

Yalnızlığına sigara yakan bütün gönüller
Gökyüzünde buluşacak yine bu gece
Birbirinden bihaber

PEGASUS

Tuhaf bulutlar dolduruyor göğüs kafesimi

Ama bunun kıvırcık saçlarınla ilgisi yok

Kalabalıkların ardında bıraktığı boşluk daha çok 

Gözlerinde mecburi mutluluk

Bunları bir kenara bırak 

Ben kaygısız gürültüsüz gidiyorum

Yollar ağır geliyor bazen taşıyamıyorum 

Sen olduğun yerde kal 

Bir adım daha atma 

Yoksa saraylara soytarı yapacaklar beni

Freni kopmuş bir bisiklet gibi hayatım 

Yuvarlanıp gitmeden önce bir şey söylemek istiyorum
Ama ne

Bunların hiç biri atlarımı açıklamıyor.

uçan örümcekler

içim ürperiyor yalnızlığından
fırtınalar yağmurlar o kıyamet
gökkuşağı nerede şimdi
bütün o renkler yerine
kalanlar sadece siyah
karanlıklar boğazlıyor bütün aynaları
dumanlı bir görüş kaldı
hepsi avuçlarımda
kayıp gidenler bir hiçten ibaret
o deniz tamamen kurumadan
bir şeyler söylemek istersen
bir sokak lambasının altına git
o anlar beni
terk edilmiş bir zaman bul
orada saklıyorum her şeyi
bir perdenin arkasından bak olanlara
her zaman yaptığın gibi
uçuşan bir bez parçası mahvetti beni
bu bahar bu rüzgar ne menem bir felaketmiş