Yasak Yalnızlık

Cumartesi geceleri yalnızlık yasak

Öyle söylemişti yüreğim  

Dağılmış saçlarını topladıktan hemen sonra 

Dünyanın bütün karışıklığı gönlünden göç etmişti

Hüzün dağıtan rüzgarlar esmemişti daha 

Yağmurlar öyle ılıktı ki

Islanmak koca bir sevaptı sanki 

Yıldızlar gökten inip bütün vücudunu kaplarken 

Nasıl da gülmüştün ayın on beşi 

5

Yalnızım
Aklımı kemiren cümleler
Bir matkabın duvarı delmesi gibi
Bütün hücrelerimi delip geçiyor
Gözlerin bir umuttu benim için önceleri
Şimdi bir ihaneti tekrar tattırır gibi

Yapboz

Başka bir gün güleceğim
Şimdi hüzün kaplı iç organlarımda
Kelimeler dilimin ucuna gelmiyorlar
Gelmesinler istemiyorum
Ben oturdum yapboz bozuyorum
Dolunay var bu gece
Yarım ay olacak yarın
Yağmur yağacak dedi haberler
Geçen gün fırtınanın ortasında kaldım
Toz içinde üstüm başım
Orada öylece hayatımın heykeli gibi
Hayır ağlamadım kitaplara baktım biraz
Sonra ıslandım biraz da çok değil
Az da değil olması gerektiği kadar
Canım yandı sonra
Az değil olması gerektiği kadar hiç değil